CHP Diyarbakır Milletvekili Sezgin Tanrıkulu, Diyarbakır’ın Çınar ilçesinde dört çocuğun üvey anne ve üvey ağabeyleri tarafından sistematik işkenceye maruz bırakıldığına dair iddiaları Türkiye Büyük Millet Meclisi gündemine taşıdı. Tanrıkulu, Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanı Mahinur Özdemir Göktaş’ın yanıtlaması istemiyle sunduğu soru önergesinde, çocukların hayvan dışkısı yemeye zorlandığı, kimliklerinin bulunmadığı ve daha önce devlet korumasına alınıp tekrar aileye teslim edildiklerinin basına yansıdığına dikkat çekti.
Tanrıkulu, Diyarbakır Barosu Çocuk Hakları Merkezi’nin 3 Temmuz 2025 tarihinde Alo 183 hattı üzerinden Bakanlığa yaptığı acil koruma başvurusunun “acil durum yok” gerekçesiyle reddedildiğini vurguladı. Video kayıtları gibi somut delillere rağmen çocukların aile yanında bırakıldığını ifade eden Tanrıkulu, baronun Çınar Cumhuriyet Başsavcılığı’na suç duyurusunda bulunduğunu, kamuoyu tepkisi sonrası çocukların nihayet koruma altına alındığını aktardı.
“İhmaller zinciri büyük tepki uyandırdı”
Tanrıkulu, olayın yalnızca çocukların maruz kaldığı şiddeti değil, devlet kurumlarının sürece yönelik ihmallerini de ortaya koyduğunu belirterek, şu soruları yöneltti:
-
3 Temmuz 2025’te yapılan acil koruma talebi üzerine Bakanlığınızca hangi işlemler gerçekleştirilmiştir?
-
Video kayıtları gibi delillere rağmen çocukların aile yanında kalmasına neden izin verilmiştir?
-
Koruma altına alınmadıkları belirtilen çocukların sağlık ve güvenlik durumları nasıl izlenmiştir?
-
Kimliksiz olduğu iddia edilen çocuklara ilişkin Bakanlığınızın attığı ya da atmayı planladığı adımlar nelerdir?
-
Daha önce korumaya alınıp aileye teslim edilen çocuklarla ilgili bu kararlar hangi gerekçelere dayandırılmıştır?
-
Aileye yapılan ziyaretin içeriği ve değerlendirmesi kamuoyuyla paylaşılmış mıdır?
-
Bu süreçte ihmali bulunan Bakanlık personeline yönelik herhangi bir idari soruşturma başlatılmış mıdır? Güncel durumu nedir?
-
Benzer vakaların tekrar yaşanmaması için Bakanlık ne tür yeni önlemler almayı planlamaktadır?
Tanrıkulu’nun önergesi, çocukların maruz bırakıldığı şiddetin yanı sıra kamu kurumlarının yeterli müdahalede bulunmamasının da kamu vicdanında derin bir yaraya neden olduğunu bir kez daha gözler önüne serdi.
