Mezopotamya’dan Lübnan dağlarına uzanan coğrafya, yüzyıllardır hem çatışmaların hem de barış arayışlarının tanığı oldu. Kadınların direnci, çocukların umudu ve geçmişin izleri bu topraklarda sinemaya dönüştü.
İşte, IMDb puanları, yönetmenleri ve festival geçmişleriyle barışın izini süren 3 unutulmaz film: Peki Şimdi Nereye?, Kaplumbağalar da Uçar ve Gelecek Uzun Sürer.
1) Peki Şimdi Nereye? (Where Do We Go Now?, 2011) – Nadine Labaki
IMDb: 7.4 / 10
Tür: Dram, Kara Mizah
Ülke: Lübnan
Ödüller: Cannes “Un Certain Regard” özel seçki · Toronto Halkın Seçimi Ödülü
Lübnan’ın bir dağ köyünde, Hristiyan ve Müslüman erkekler arasında yıllardır süren çatışmayı durdurmak artık kadınların elindedir. Anneler, eşler ve kız kardeşler, silahları susturmak için olağanüstü bir plan yapar: yalanlar, müzikler, oyunlar ve dayanışma iç içe geçer.
Film, savaşın ortasında mizahı bir direniş biçimine dönüştürüyor.
Labaki, kamerasını kadınların gündelik zekâsına çeviriyor; barış, politik liderlerin değil, yaşamı sürdüren kadınların ellerinde filizleniyor.
Neden izlemeli?
Çünkü “barış” bazen bir kahkaha, bazen bir ninniyle başlar. Peki Şimdi Nereye? savaşın ortasında gülümsemeyi, affetmeyi ve birlikte yaşamayı hatırlatıyor.
2) Kaplumbağalar da Uçar (Turtles Can Fly, 2004) – Bahman Ghobadi
IMDb: 8.0 / 10
Tür: Dram
Ülke: Irak / Kürdistan
Ödüller: San Sebastián Altın İstiridye · Berlin ve İstanbul Film Festivali Ödülleri
Irak–Türkiye sınırında, Amerikan işgalinin hemen öncesi. Çocuklar, geçimlerini sağlamak için mayın tarlalarına giriyor, parçalanmış bir dünyanın kalıntılarıyla hayatta kalmaya çalışıyor. “Satellite” lakaplı genç lider, köyün çocuklarını organize ederken, yeni gelen sessiz kız Agrin geçmişin karanlığını taşıyor.
Ghobadi, barışı çocukların gözlerinden arıyor. Film, büyümek zorunda bırakılan bir kuşağın sessiz çığlığı gibi.
Neden izlemeli?
Çünkü savaşın en sessiz tanıkları çocuklardır. Kaplumbağalar da Uçar, umutla travma arasındaki ince çizgide barışın ne kadar kırılgan olduğunu gösteriyor.
3) Gelecek Uzun Sürer (Future Lasts Forever, 2011) – Özcan Alper
IMDb: 7.2 / 10
Tür: Dram, Yol Filmi
Ülke: Türkiye
Ödüller: Adana Altın Koza En İyi Yönetmen · Hamburg Film Festivali Özel Gösterim
Müzik araştırmacısı Sumru, kayıp sevgilisinin izini sürerken Anadolu’nun doğusuna doğru bir yolculuğa çıkar. Diyarbakır’dan Van’a, Mardin’den Ağrı’ya uzanan bu rota, aslında bir hafıza yolculuğudur. Her kaydedilen Kürtçe ağıt, susturulmuş bir geçmişin tanıklığına dönüşür.
Alper, kamerasını sessizliğin üzerine çevirir; her sessizlikte bir yas, her seste bir direniş vardır.
Film, kişisel bir kayıptan toplumsal bir yüzleşmeye evrilir.
Neden izlemeli?
Çünkü barış, geçmişle yüzleşmeden kurulmaz. Gelecek Uzun Sürer, müziği bir adalet arayışına dönüştüren Türkiye sinemasının en sarsıcı yapımlarından biri.
Bu üç film, Mezopotamya’nın ve Ortadoğu’nun çatışmalı topraklarında “barış”ı soyut bir ideoloji değil, yaşamsal bir ihtiyaç olarak anlatıyor.
Kadınların, çocukların ve yas tutanların gözünden bakıldığında barış, artık bir siyaset değil; bir insanlık dili haline geliyor.
